Coromandel/ Hot Beach

Donderdag 2 april

Vandaag hebben we een rondje Coromandel Peninsula gedaan. Dat is een schiereiland ten oosten van Auckland. Het aantal kilometers viel wel mee, maar door de route ( smalle zigzagwegen in o.a. de bergen) zorgt ervoor dat je er lang over doet. We reden langs de oostkust naar het noorden en hebben een stop gemaakt bij The Hot Beach. Bij het strand aangekomen moesten we een klein stukje lopen voordat we er waren. Het begon net eb te worden, alleen bij laagtij doet het strand zijn naam eer aan . Er waren aardig wat mensen die met scheppen in de weer waren om kuilen te graven in het zand. Het is de bedoeling dat je een kuil krijgt met water erin dat heet is. Omdat het water nog teveel over het strand stroomde, was het eigenlijk net nog iets te vroeg. Jos heeft ook nog wat gegraven maar dat bleef koud.

Een groepje jongens had een grote kuil gegraven waar al water in stond en zij gingen erin liggen. We voelden aan dat water en het was inderdaad warm. Terwijl we daar in de buurt stonden zakten onze voeten dieper in het zand en opeens werd het heel heet onder onze voeten, zo heet dat we er niet konden blijven staan. Dat was echt heel apart en het is duidelijk waarom deze plek Hot Beach heet.

De volgende stop was Cathedral Cave. Om hier te komen moesten we eerst 40 min wandelen langs de kust door het bos. Het is een rots waar het zeewater een doorgang heeft uitgeslepen in de vorm van de gewelven van een kathedraal. Omdat het eb was konden we hier ook onder doorlopen. Het is een enorm grote doorgang en mooi om te zien.

Daarna hebben we ons rondje afgemaakt over een mooie slingerende kustweg. Het was behoorlijk druk in tegengestelde richting dus we moesten voorzichtig rijden. Het was zo druk omdat iedereen 4 dagen vrij is vanwege goede vrijdag (is hier een feestdag) en Pasen,en iedereen massaal naar het schiereiland toe gaat.

Hobbiton

Woensdag 1 april

Met nog een week vakantie te gaan zijn we vanmorgen richting het noorden gegaan (waar het altijd warmer is dan in het zuiden) en de zon scheen al volop.

We zijn eerst naar Te Kupe geweest waar een Kiwi farm is. Hier kweken ze kiwi"s (fruit en niet het beestje) ) die wij in Nederland ook eten. We waren wat vroeg en zouden eigenlijk nog een uur moeten wachten op een rondleiding. Toch kregen we er meteen al eentje terwijl we maar met z'n tweeën waren, zodat we niet hoefden te wachten, dat was wel fijn.

In een karretje werden we door een gids over de kwekerij gereden en ondertussen kregen wij uitleg over de kiwi. Af en toe stopten we om uit te stappen voor meer informatie en om te proeven. Na afloop konden we verschillende producten proeven die van kiwi worden gemaakt zoals vruchtensap, jam en wijn.

Daarna reden we verder en weken even af naar het oosten om naar Hobbiton te gaan. Hier zijn een deel van de films van de Hobbit en In de ban van de Ring opgenomen. Daar aangekomen reden we 10 minuten met een bus het terrein op om vervolgens met een gids 2 uur lang door het dorp van de Hobbits te lopen. Het was echt heel erg leuk. We liepen langs al die schattige hobbithuisjes in de heuvels en de gids vertelde allerlei leuke wetenswaardigheden over de film en over de filmset. Aan het eind van de rondleiding gingen we naar de "Green Dragon", een hobbitpub waar we een drankje kregen.

Hierna reden we weer terug naar de kust om in Waihi te overnachten.Dit is dé plaats van de goud- en zilvermijnen. Er is een enorme grote open mijnschacht van wel 600 meter diep waar nog steeds wordt gewerkt. Er staan enorme kranen, graafmachines en kiepwagens. Boven op de mijn bij een uitzichtpunt stond zo'n kiepwagen Deze was wel 5 meter hoog, 10 meter lang ,had wielen van 2,80 meter en weegt 65 ton. Als je daarnaast staat voel je je echt hééééél klein.

Whakatane / White Island

Dinsdag 31 maart

We hebben weer een interessant uitstapje gemaakt vandaag. We zijn n.l. van Whakatane naar White Island gevaren. Dit is een vulkanisch eiland midden in de Pacific Ocean op 40 km afstand van de kust en die nog steeds actief is. Je ziet het al vanuit de verte, er hangt altijd een grote witte rookwolk boven. Het was een prachtige zonnige dag dus we konden dat goed zien.

Eerst moesten we 1,5 uur varen voordat we bij het eiland aan kwamen. Daar moesten we in groepjes van ongeveer 12/14 mensen overstappen in een rubberboot om aan land te gaan. Voordat we de rubberboot in gingen moesten we een helm op en kregen we een gasmasker mee. Op het eiland kregen we een rondleiding van een gids.

Het was heel bijzonder om hier rond te lopen, de rotsen zijn geel gekleurd van de zwavel en er komen wolken zwaveldampen uit. Vandaar ook de gasmaskers, als er zo'n wolk naar je toe komt kan je die maar beter opzetten. We hebben dit ook een paar keer moeten doen omdat de wind onze kant op stond. Het brandt in je keel en je gaat er van hoesten. We hebben ruim 1,5 uur op het eiland rond gelopen en het was een heel bijzonder ervaring. Daarna weer met de rubberbootjes terug naar de boot waar Jos nog vanaf is gesprongen om een duik te nemen in de Oceaan.

De boot is rond het hele eiland gevaren zodat we dat ook nog konden zien en toen weer terug naar de kust gegaan.

Rotorua / Waimangu Vulcanic Valley

Maandag 30 maart

We zitten in het vulkanische gebied dus vandaag maken we een uitstapje naar een vulkanische vallei dat Waimangu Vulcanic Valley heet. Deze vallei bestaat uit verschillende vulkanen die zo'n 150 jaar gelden hier zijn uitgebarsten en die kraters, stroompjes en meren en hebben gevormd en waar je tijdens een wandeling van 4 km in ongeveer 2 uur langs komt. Dit zag er toch weer anders uit dan wat we gisteren hebben gezien. Het is midden in de natuur. Er is ook een groot meer met heet water wat de Frying Pan Lake heet en waar de stoom vanaf komt. Het water stroomt over gekleurde geel,groen,oranje gekleurde rotsen en het borrelde overal weer. We hebben ook een mini spuitende geiser gezien.

Na dit uitstapje zijn we naar de oostkust gereden naar de Bay of Plenty, waar we 2 nachten in de plaats Whakatane zullen blijven.

Rotorua

Zondag 29 maart

In de regen naar we vanmorgen naar "Wai-O-Tapu" Thermal Wonderland geweest. Hier zijn kraters,geisers en meren in allerlei kleuren. Er is ook een geiser ( Lady Knox Geyser) die dagelijks om 10.15 "tot leven" wordt gewekt door er zeeppoeder in te gooien. En inderdaad, na een paar minuten begon de geiser te spuiten, dit duurde echter maar heel even. Doordat het regende waren de meren niet zo mooi gekleurd op 1 meer na, die was echt gifgroen van kleur. Overal waren borrelende modderpoelen, kokende waterpoelen, sissende en dampende krater die naar zwavel/rotte eieren roken.

Vanmiddag werd het toch weer droog en zonnig en toen zijn we naar een Maouri Village geweest dat Tewakarewarewatagaoteopetauaawahiao heet (In dit woord staat op 1 letter na ( de n) alle letters uit het Maouri alfabet)

Dit is erg lastig uit te spreken en daarom noemen ze het Whakarewarewa. Het is een maouridorpje waar een Maouri familie woont die uit 50 gezinnen bestaat. De plek waar het dorp is, is een vulkanisch gebied. Overal zijn kraters in de grond waar warm water in borrelt en overal komt stoom uit. Dit wordt gebruikt om te wassen,koken,verwarmen en te baden. Baden doen ze met elkaar bij een centrale wasplaats, waar een paar bakken gevuld zijn met warm water uit de grond. Om te koken hangen ze eten (in een doek) in het hete water en dat is dan in een paar minuten gaar. In de grond zitten houten kisten gegraven, waarin ze ook koken. Alles gaat rauw in de folie, deksel erop en zo wordt alles gaar gestoomd. Het is een hele bijzondere manier van leven.

Er was ook een show waarbij Maouri in traditionele kleding zang en dans lieten zien waarbij ze veelvuldig uitpuilende ogen, woeste blikken stampende voeten en uitstekende tongen lieten zien. Dat was wel grappig om te zien. Naast het dorpje is een geiser die wel 30 meter hoog spuit : Te Puia. Deze heeft geen zeep nodig om te spuiten, die doet dit wel 15 x per dag uit zichzelf.

Orakei Korako

Zaterdag 28 maart

We hadden verwacht dat we spierpijn zouden hebben, maar daar hadden we geen last van. Gisteren hadden we het niet beter kunnen treffen wat betreft het weer want vanmorgen regende het.

Vanmorgen gingen we eerst langs het grootste meer van het eiland, Lake Taupo naar het noorden in de richting van Taupo en vandaar naar de Huka Falls. Daar wordt het turquouise kleurige water van de Waikatorivier door een smalle doorgang tussen de rotsen heen geperst, waardoor het met een enorme geraas naar beneden stort.

Hier begint ook een gebied met thermische activiteit, overal komt stoom uit de grond. Dit kan je ook op allerlei plekken bekijken. Zo kwamen we terecht bij een plek waar je een wandeling kon maken langs natuurlijke geisers midden in het bos. We kregen een temperatuurmeter mee zodat we zelf konden meten hoe heet het was bij de geisers en dit bleek tot wel 90 graden te zijn.

Daarna zijn we naar " Craters of the Moon" gegaan in het Wareiki Naturel Thermal Valley. Dit is een geothermisch gebied waar je over paden van planken moet lopen omdat de grond te heet is. Ook hier komt overal stoom uit de grond en je hoort de aarde borrelen. Het ruikt ook naar zwavel.

's Middags zijn we nog naar Orakei Korako geweest wat ligt in een "verborgen vallei". Je wordt dan eerst met een bootje naar de overkant van de rivier gebracht en ook dit is thermisch gebied. Er komt van alles uit de aarde borrelen en het heeft allerlei kleuren zoals wit, geel,oranje, groen. Het was bijzonder om te zien. Ook zijn er allemaal mudpools, waarbij grijze modder opborrelt en overal komt stoom uit. Ook zijn er waterpools, waarin het water ook borrelt van de hitte.

Aan het eind van de middag kwamen we aan in Rotorua waar we 2 nachten blijven en wat midden in het geiserland ligt waardoor het naar rotte eieren ruikt, door alle zwaveldampen. Dat is niet echt bepaald een lekker geurtje.

Tongariro Crossing

We hebben een paar dagen geen internet of heel slecht internet waardoor het niet lukte om een reisverhaal en foto's te plaatsen. Nu dus een heel rijtje achter elkaar.

Vrijdag 27 maart

Tongariro National Park is één van de meest spectaculaire parken van Nieuwe Zeeland. Er zijn 3 hoge vulkanen,de natuur is heel afwisselend en ook de temperatuur kan heel erg verschillen. We zijn hier gekomen met de bedoeling om de Tongariro Crossing te doen. Dit is een dagwandeling van 19,4 km door het park waarbij je door bossen,langs riviertjes en meren, over (behoorlijk) hoge heuvels en bergen, langs (nog werkende) vulkanen en kraters en over vulkanisch landschap van gestolde lava loopt. Dit is waarvoor we al die tijd hebben "getraind".

Vanwege het feit dat het weer zomaar ineens kan omslaan hadden we gisteren bij het informatiecentrum al geïnformeerd of de tocht gelopen kan worden. Het was geen probleem, het zou juist een hele goede dag zijn. De verwachting was dat het in de ochtend 4 graden zou zijn en dan rond 12 uur ongeveer 13 graden. In de middag was er kans op bewolking en regen. Als dit laatste gebeurd zou het ineens behoorlijk koud kunnen worden. Daarom moet je goed voorbereid aan deze beginnen en dat zijn we wel.

De wekker ging al vroeg omdat we met iemand mee konden rijden en we vertrokken om 5.45 naar ons startpunt. Iedereen start bij hetzelfde punt en er zijn heel veel mensen die hem lopen. De eigenaar van de lodge waar we sliepen adviseerde ons om de route andersom te lopen omdat dit veel mooier zou zijn en je dan niet met de massa mee loopt. Dit hebben wij gedaan en inderdaad, we liepen helemaal alleen en zagen een prachtige zonsopgang met in de verte een heel groot meer, Lake Taupo.

Het was een pittige wandeling waar we het eerste stuk door bos liepen en we meteen al omhoog gingen. We hebben 4 uur lang alleen maar geklommen en kwamen (op veilige afstand) langs een vulkaan die in 2012 nog was uitgebarsten. Er kwam nog steeds rook uit. Hoe hoger we kwamen, hoe anders het landschap werd. Het werd kaler, de bomen werden struiken, de struiken veranderde in gras én het werd kouder. Na 2,5 uur waren we op een hoogte van 1450 meter (we waren gestart op 750 meter) dat is dus een hele klim. Het uitzicht daarentegen was echt geweldig! De eerste 3,5 a 4 uur kwamen wij niemand tegen en daarna kwamen langzaam aan de eerste mensen die vanaf de andere kant waren gestart. Na nog meer klimmen liepen we over zwarte rotsen en was er helemaal geen begroeiing meer. Wat we wel zagen op 1750 meter hoogte was "The Bleu Lake ", een groot blauw meer.

Vanaf dat punt zagen we ook de vulkanen en de kraters en daar moesten wij naar toe via een dal. Na het dal begon de volgende steile klim (stijgingspercentage zeker 50%) We moesten de krater op naar het uiterste puntje: The Red Crater, die op 1900 meter hoogte is. Dit ging heel moeilijk omdat we over losse stenen en zand moesten klimmen en daardoor steeds terug gleden. De mensen kwamen toen massaal vanaf de andere kant en gingen de krater naar beneden, waarbij er regelmatig iemand onderuit ging omdat het zo steil was.

Wat we onderweg zagen (na totaal 5 uur onderweg te zijn en 1150 meter te hebben gestegen) was echte spectaculair. Er waren 3 meren (Emerald Lakes) in prachtige kleuren geel,groen en blauw, ernaast een hoge rood/zwarte vulkaankrater die er uitzag alsof die net was uitgebarsten. Het uitzicht van al deze dingen bij elkaar was echt heel bijzonder. Op de top van de krater hebben na deze klim eerst maar even een broodje gegeten en even uitgerust van de klim.

Over de top moesten we weer naar beneden,nu over losse keien wat ook niet makkelijk ging omdat het hier ook nogal steil was. Daarna was het een vlak dal langs een andere vulkaan heen, dat was even makkelijk om te lopen. Het volgende stuk was alsof je door een maanlandschap liep, allemaal zwarte stukken rots en overal grote zwarte stenen. Er zijn allemaal ( echt heel veel) trappen die ze de The Devils Staircase noemen. Iedereen die vanaf de goede kant is begonnen moet via deze trappen omhoog lopen en dat valt niet mee (vandaar ook de naam) Omdat wij andersom liepen was het makkelijker om dit stuk te doen, wij gingen immers naar beneden! En dat loopt heerlijk als iedereen die je tegen komt buiten adem is van het trappen klimmen, wij hadden daar nu geen last.

Op een gegeven moment kwamen we bij een bord (dit staat op 1 uur vanaf het normale startpunt) waarop stond dat je je nog kan bedenken om verder te lopen vanwege verschillende redenen. Dat is inderdaad iets om over na te denken omdat het dan nog 7 uur lopen is (zonder pauze) Daarna hebben we het laatste stuk al dalend gelopen in een warm zonnetje, het weer was nog beter dan voorspeld. Totaal hebben we er (inclusief pauzes) 9 uur over gedaan en het was echt een geweldige tocht.

Omdat we hem andersom zijn gelopen konden we niet met de shuttlebus mee. We konden de eigenaar van de lodge bellen om ons op te halen maar we hadden geen bereik. We hebben dus een lift moeten regelen en dat was best snel voor elkaar. Een amerikaans echtpaar wilde ons wel meenemen en zo kwamen we toch nog veilig thuis.

Tongariro National Park.

Donderdag 26 maart

Voordat we verder gingen reizen hebben we eerst het plaatsje Wanganui bekeken, er staan veel huizen uit de koloniale tijd. Daarna gingen we richting het noorden naar het midden van het eiland met als doel het Tongariro National Park. Was de reis gisteren niet zo bijzonder, al heel snel veranderde dit en zaten we midden in de bossen en mooie natuur. Later veranderderde dat weer en zagen we kale heuvels.

Rond 13 uur waren we al in het park en we besloten om eerst naar het informatiecentrum in Whakapapa Village te gaan. Vandaar hebben we de Taranaki Falls Track gevolgd, een wandelroute naar een waterval. We liepen stroomopwaarts langs een rivier en na een uur werden we beloond met een mooie hoge waterval waar je heel dicht bij kon komen. Jos heeft er zelfs achter gestaan.

Na de wandeling gingen we naar de backpackerslodge waar we 2 nachten zouden bleven. Het was een heel aparte plek om te overnachten. Allemaal aan elkaar gebouwde hokken helemaal vol geschilderd en deed denken aan de hippie tijd.